Fotografía de Herr_Mueller - The Good Life #1

Kikí Dimulá - Diálogo entre yo y yo

 

DIÁLOGO ENTRE YO Y YO

Te dije: — cedí.
Y tú has dicho:
— No te pongas triste.
Decepciónate tranquilamente.
Serenamente acepta mirar
el reloj parado.
Desespérate razonablemente:
que no está falto de cuerda,
y así funciona tu propio tiempo.
Y si de repente ocurre
que algún minutero se mueve,
no te arriesgues a alegrarte.
Este movimiento no será del tiempo;
serán los perjurios de algunas esperanzas.
Desciende seria,
serenamente autodestrónate
por tus miles de ventanas.
Por un quizás las has abierto,
y contenta olvídate de ti misma.
Todo lo que tenías que decir,
de los otoños melancólicos,
de los recuerdos, de los desagües de los amores,
del mutuo asesinato de las horas,
de la solvencia de las estatuas,
todo lo que tenías que decir
de la gente que poco a poco cede,
lo dijiste.

Kikí Dimulá


Símbolos solubles. Selección y traducción de Nina Anghelidis con la colaboración de Juan Antonio González Iglesias. Linteo, 2010 [edición no bilingüe]



ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ

Σοῦ εἶπα:
– Λύγισα.
Καὶ εἶπες:
– Μὴ θλίβεσαι.
Ἀπογοητεύσου ἥσυχα.
Ἤρεμα δέξου νὰ κοιτᾷς
σταματημένο τὸ ρολόι.
Λογικὰ ἀπελπίσου
πῶς δὲν εἶναι ξεκούρδιστο,
ὅτι ἔτσι δουλεύει ὁ δικός σου χρόνος.
Κι ἂν αἴφνης τύχει
νὰ σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,
μὴ ριψοκινδυνέψεις νὰ χαρεῖς.
Ἡ κίνηση αὐτὴ δὲν θά ῾ναι χρόνος.
Θά ῾ναι κάποιων ἐλπίδων ψευδορκίες.
Κατέβα σοβαρή,
νηφάλια αὐτοεκθρονίσου
ἀπὸ τὰ χίλια σου παράθυρα..
Γιὰ ἕνα μήπως τ᾿ ἄνοιξες.
Κι αὐτοξεχάσου εὔχαρις.
Ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς,
γιὰ τὰ φθινόπωρα, τὰ κύκνεια,
τὶς μνῆμες, ὑδροροὲς τῶν ἐρώτων,
τὴν ἀλληλοκτονία τῶν ὠρῶν,
τῶν ἀγαλμάτων τὴν φερεγγυότητα,
ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς
γι᾿ ἀνθώπους ποὺ σιγὰ-σιγὰ λυγίζουν,
τὸ εἶπες.

Κική Δημουλά


(Texto: ologramma)


No hay comentarios:

Publicar un comentario