Nasos Vayenás - «El sueño de nuevo…»

 

XII

El sueño de nuevo: parado en la punta
del día estudio la retórica de la luna,
que, tersa, severa, insojuzgable,
declama al crepúsculo

Caen rosas suavemente.
Como una ración de inmortalidad.
¿O tal vez me marea la insoportable
fragancia de lo oscuro?

Oh noche. Sopla el viento,
miles de hojas
en el torbellino. Verdes rojas,
negras, amarillas.

Nasos Vayenás


Odas bárbaras. Traducción de Vicente Fernández González. Edición bilingüe. Miguel Gómez Ediciones, 2014


Τ'όνειρο πάλι: στέκομαι στην άκρη
της μέρας μελετώντας τη ρητορική της σελήνης.
Που ακατάβλητη,αρυτίδωτη,αυστηρή
αγορεύει στη δύση.

Τριαντάφυλλα πέφτουν απαλά.
Κάτι σαν μερίδα αθανασίας.
Ή μήπως η αβάσταχτη μυρωδιά
του σκότους με ζαλίζει;

Ω νύχτα.Να ο άνεμος φυσά
στροβιλίζοντας στον αέρα
χιλιάδες φύλλα.Πράσινα,κόκκινα
κίτρινα,μαύρα.

Νασος βαγενας, απόσπασμα ΧΧΙΙ από τη συλλογή ''ΒΑΡΒΑΡΕΣ ΩΔΕΣ''.