Nikiforos Vretakos - Los naranjos de Esparta

 

LOS NARANJOS DE ESPARTA

Los naranjos de Esparta, nieve, flores de amor,
con tus palabras se han vuelto blancos, sus ramas se han doblado.
Llené mi leve seno y regresé junto a mi madre.
Bajo la luna estaba preocupada. Bajo la luna estaba y me ha reñido.
Te lavé ayer y te mudé ¿dónde has andado?
¿quién te llenó el vestido de nenúfares y lágrimas?

Nikiforos Vretakos


Ocho poetas [griegos] del siglo XX. Selección y traducción de Ramón Irigoyen. Mondadori, 1989 [edición no bilingüe]



ΤΗΣ  ΣΠΑΡΤΗΣ ΟΙ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΕΣ

Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές, χιόνι, λουλούδια του έρωτα
άσπρισαν απ’ τα λόγια σου, γείρανε τα κλαδιά τους
γιόμισα το μικρό μου κόρφο, πήγα και στη μάνα μου.

Κάθονταν κάτω απ’ το φεγγάρι και με νοιάζονταν
κάθονταν κάτω απ’ το φεγγάρι και με μάλωνε:
Χτες σ’ έλουσα, χτες σ’ άλλαξα, πού γύριζες-
ποιος γιόμισε τα ρούχα σου δάκρυα
και νεραντζάθια.


Από την ποιητική συλλογή του Νικηφόρου Βρεττάκου «Ο χρόνος και το ποτάμι» (1957)