Nicos Cavadías - Yo amo

 

Yo amo

Yo amo lo que es triste en este mundo.
Los ojos turbios, la gente enferma,
los árboles desnudos, los parques solitarios.
Las ciudades muertas, los lugares oscuros.
Los caminantes torvos bajo el peso de un saco
que marchan hacia un muy lejano país,
los músicos ciegos en calles bulliciosas.
Los pobres, los impíos, los que sienten el hambre.
Las pálidas muchachas que esperan sin cesar
al caballero andante que vieron en sus sueños,
que aparezca desde lo hondo de un camino sin fin.
Los cisnes que se duermen sobre el plumaje blanco,
los barcos que parten hacia los nuevos viajes
y no saben si algún día a casa volverán.
Yo los amo, y me querría marchar con ellos.
Para nunca más volver.
Yo amo a las mujeres bellas que lloran,
que miran lejos, que miran tristes...
Yo amo en este mundo lo que está llorando
porque se parece a mí

Nicos Cavadías


Poema publicado como Petros Valjalas [Πέτρος Βαλχάλας] en la revista de la Gran Enciclopedia Griega [Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια] de 10/03/1929, 173, p. 103.

La Cruz del Sur (Nicos Cavadías) Introduccion y notas de David Fernandez de la Fuente, Alianza Editorial, 2021 [edición no bilingüe]



Αγαπάω

Αγαπάω τ’ ό,τι θλιμμένο στον κόσμο,
Τα θολά τα ματάκια, τους άρρωστους ανθρώπους,
Τα ξερά, γυμνά δέντρα και τα έρημα πάρκα,
Τις νεκρές πολιτείες, τους τρισκότεινους τόπους.
Τους σκυφτούς οδοιπόρους που μ’ ένα δισάκι
Για μια πολιτεία μακρινή ξεκινάνε.
Τους τυφλούς μουσικούς των πολύβουων δρόμων,
Τους φτωχούς, τους αλήτες, αυτούς που πεινάνε
Τα χλωμά τα κορίτσια που πάντα προσμένουν
Τον ιππότη που είδαν μια βραδιά στο όνειρό τους
Να φανεί απ τα βάθη του απέραντου δρόμου
Τους κοιμώμενους κύκνους πάνω στ’ ασπροφτερό τους
Τα καράβια που φεύγουν για καινούρια ταξίδια
Και δεν ξέρουν καλά αν θα γυρίσουν ποτέ πίσω
Αγαπάω, και θα θελα μαζί τους να πάω,
Κι ούτε πια να γυρίσω
Αγαπάω τις κλαμένες, ωραίες γυναίκες
Που κοιτάνε μακριά, που κοιτάνε θλιμμένα.
Αγαπώ σε τούτον τον κόσμο ό,τι κλαίει
Γιατί μοιάζει με μένα.

Νίκος Καββαδίας